W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych, można zastosować wartość dla przekrojów formowanych na zimno zgodnie z EN 1993-1-3, która przeprowadza analizę stateczności i wymiarowanie przekrojów zgodnie z punktami 6.1.2 - 6.1.5 i 6.1.8 - 6.1.10.
Chcesz przeprowadzić kontrolę przekrojów prętów stalowych zimnogiętych zgodnie z EN 1993-1-3? Niezależnie od tego, czy są to profile zimnogięte z biblioteki przekrojów, czy też przekroje ogólne formowane na zimno (nieperforowane) z RSECTION, program do analizy statyczno-wytrzymałościowej pomoże w definiowaniu przekroju efektywnego z uwzględnieniem wyboczenia lokalnego i niestateczności. Można również przeprowadzić kontrolę przekroju zgodnie z EN 19 93 1 3, sekcja 6 1 6. W takim przypadku siły wewnętrzne z obliczeń z wykorzystaniem Skręcania skrępowanego (7 stopni swobody) są uwzględniane za pomocą kontroli naprężeń zastępczych
Podczas wymiarowania zgodnie z EN 1993-1-3, możliwe jest przedstawienie graficzne postaci własnej wyboczenia dystorsyjnego przekroju oraz dla przekrojów RSECTION.
Kształt postaci własnej można również wyprowadzić w RSECTION 1 dla przekrojów z biblioteki.
Ręczne dostosowywanie istotnych współczynników do określania temperatury stali
Uwzględnienie cynkowania ogniowego elementów konstrukcyjnych przy określaniu temperatury stali
Wyniki wykresu temperatura-czas dla temperatury gazu i stali
Podczas określania temperatury można uwzględnić okładzinę ogniochronną w postaci obrysu lub okładziny skrzynkowej wykonanej z materiałów niezależnych od temperatury
Wymiarowanie prętów ze stali węglowej lub nierdzewnej
Obliczenia przekrojów i analiza stateczności (metoda prętów zastępczych) zgodnie z EN 1993-1-2, rozdz. 4.2.3
Obliczenia przekrojów klasy 4 zgodnie z EN 1993-1-2, Załącznik E.
Weryfikacje wybranych prętów są przeprowadzane z uwzględnieniem decydującej temperatury elementu. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych można przeprowadzić obliczenia przekrojów i analizy stateczności zgodnie z EN 1993-1-2, sekcja 4.2.3. Wszystkie niezbędne współczynniki i współczynniki redukcyjne są odpowiednio zapisywane i uwzględniane przy określaniu nośności.
Długości efektywne dla obliczeń pręta zastępczego są pobierane bezpośrednio z danych dotyczących wytrzymałości. Nie ma potrzeby'wprowadzania ich ponownie.
W każdym obliczeniu najpierw należy przeprowadzić klasyfikację przekroju. W przypadku przekrojów klasy 4 obliczenia są przeprowadzane automatycznie zgodnie z normą EN 1993-1-2, Załącznik E.
Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji stalowych pomaga między innymi w wymiarowaniu ogólnych przekrojów, które nie są wstępnie zdefiniowane w bibliotece przekrojów. W tym celu należy utworzyć przekrój w programie RSECTION, a następnie zaimportować go do RFEM/RSTAB. W zależności od zastosowanej normy projektowej dostępne są różne formaty obliczeń. Jedną z nich jest na przykład analiza równoważnych naprężeń. Masz licencję na RSECTION i Przekroje efektywne? Następnie można przeprowadzić obliczenia z uwzględnieniem efektywnych właściwości przekrojów zgodnie z EN 1993-1-5.
Czy do określenia współczynnika obciążenia krytycznego do analizy stateczności użyto solwera wartości własnych rozszerzenia? W ten sposób można wyświetlić decydujący kształt drgań własnych projektowanego obiektu. Na potrzeby analizy zwichrzenia dostępny jest solwer wartości własnych, w zależności od zastosowanej normy obliczeniowej. W przypadku metody ogólnej zgodnie z EN 1993-1-1, 6.3.4 można również użyć wewnętrznego solwera wartości własnych.
W przypadku elementów połączenia można sprawdzić, czy utrata stateczności jest istotna. Wymagane jest rozszerzenie Stateczność konstrukcji dla RFEM 6.
Współczynnik obciążenia krytycznego obliczany jest dla wszystkich analizowanych kombinacji obciążeń oraz wybranej liczby postaci własnych dla modelu połączenia. Porównaj najmniejszy współczynnik obciążenia krytycznego z wartością graniczną 15 z normy EN 1993-1-1, rozdz. 5. Ponadto użytkownik może samodzielnie dostosować wartość graniczną. Wynikiem analizy stateczności jest wyświetlenie w programie graficznej postaci odpowiednich postaci drgań.
Na potrzeby analizy stateczności dostosowany model powierzchniowy jest wykorzystywany w programie RFEM do rozpoznania lokalnych kształtów wyboczeniowych. Można również zapisać model analizy stateczności wraz z wynikami i wykorzystać jako osobny plik modelu.
Pracujesz z połączeniami stalowymi? Rozszerzenie Połączenia stalowe dla programu RFEM ułatwia analizę połączeń stalowych za pomocą modelu ES. Modelowanie przebiega całkowicie automatycznie w tle. Proces można jednak kontrolować poprzez proste i wygodne wprowadzanie elementów. Następnie należy wykorzystać naprężenia określone w modelu ES do wymiarowania elementów zgodnie z EN 1993-1-8 (wraz z załącznikami krajowymi).
W porównaniu z modułem dodatkowym RF-/STEEL EC3 (RFEM 5/RSTAB 8) do rozszerzenia Projektowanie konstrukcji stalowych dla programu RFEM 6/RSTAB 9 dodano następujące nowe funkcje:
Oprócz Eurokodu 3, uwzględnione zostały inne międzynarodowe normy (np. AISC 360, CSA S16, GB 50017, SP 16.13330)
Uwzględnienie cynkowania ogniowego (wytyczna DASt 027) w obliczeniach ochrony przeciwpożarowej zgodnie z EN 1993-1-2
Opcja wprowadzania żeber usztywniających, które można uwzględnić w analizie wyboczenia
Wyboczenie skrętne można również sprawdzić w przypadku przekrojów zamkniętych (np. istotne dla smukłych, wysokich prostokątnych przekrojów zamkniętych)
Automatyczne wykrywanie prętów lub zbiorów prętów ważnych dla obliczeń (np. automatyczna dezaktywacja prętów z nieaktualnym materiałem lub prętów już zawartych w zbiorze prętów)
Możliwość dostosowania ustawień obliczeniowych indywidualnie dla każdego pręta
Graficzne przedstawienie wyników w przekroju brutto lub przekroju efektywnym
Wyświetlanie odpowiednich wzorów użytych do sprawdzania warunków nośności (w tym odniesienie do zastosowanego równania z normy)
Dostępne dla ogólnych przekrojów cienkościennych RSECTION
Klasyfikacja według
EN 1993-1-1
EN 1993-1-4
EN 1999-1-1
Określanie przekroju efektywnego wg
EN 1993-1-5
EN 1993-1-3
EN 1999-1-1
Uwzględnienie efektów wyboczenia dystorsyjnego profili formowanych na zimno metodą wartości własnych
Określanie naprężeń w przekroju efektywnym i przekroju brutto
Przekroje, stateczność i stan graniczny użytkowalności dla RSECTION przekrojów klasy 4 zgodnie z EN 1993-1 -1 lub EN 1999-1-1 w module dodatkowym do wymiarowania konstrukcji stalowych lub Wymiarowanie-konstrukcji-aluminiowych
Sprawdzanie przekrojów [[#/pl/produkty/programy-do-charakterystyk-przekrojow/rsection formowanych na zimno RSECTION przekrojów zgodnie z EN 1993-1-3 zgodnie z EN 1993-1-3 w Wymiarowanie stali
Pomoże Ci w tym również program. Moduł określa siły w śrubach na podstawie obliczeń na modelu ES i oblicza je automatycznie. Można przeprowadzić obliczenia nośności śrub w przypadku uszkodzenia w przypadku rozciągania, ścinania, docisku otworu i przebicia zgodnie z normą. Na tym etapie program zajmuje się wszystkim innym. Określa wszystkie niezbędne współczynniki i wyświetla je w przejrzysty sposób.
Chcesz przeprowadzić obliczenia spoin? W takim przypadku wymagane naprężenia są również określane w modelu ES. Następnie element Spoina jest modelowany jako sprężysto-plastyczny element powłokowy, gdzie każdy element MES jest sprawdzany pod kątem sił wewnętrznych. (Kryterium plastyczności ma odzwierciedlać zniszczenie wg AISC J2-4 i J2-5 (sprawdzenie nośności spoiny) oraz J2-2 (sprawdzenie nośności metalu nieszlachetnego). Obliczenia można również przeprowadzić z uwzględnieniem częściowych współczynników bezpieczeństwa wybranego załącznika krajowego.
Obliczenia plastyczne płyty można przeprowadzić, porównując istniejące odkształcenie plastyczne z dopuszczalnym odkształceniem plastycznym. Domyślnie jest on ustawiony na 5% dla AISC 360, ale można go zdefiniować poprzez zdefiniowanie przez użytkownika 5% zgodnie z EN 1993-1-5, Załącznik C lub przez użytkownika.
Wymiarowanie elementów rozciąganych, ściskanych, zginanych, ścinanych, skręcanych i poddanych połączonemu działaniu tych sił wewnętrznych
Obliczanie rozciągania z uwzględnieniem zredukowanej powierzchni przekroju (np. osłabienie z uwagi na otwory)
Automatyczna klasyfikacja przekrojów w celu sprawdzenia wyboczenia lokalnego
Siły wewnętrzne z obliczeń ze skręcaniem skrępowanym (7 stopni swobody) są uwzględniane w kontroli naprężeń zastępczych (obecnie nie dla norm projektowych AISC 360-16 i GB 50017).
Wszystko można śledzić za pomocą kilku kliknięć. W jednym ogólnym oknie dialogowym określa się jednostki dla danych początkowych, obciążeń i wyników programu RFEM/RSTAB oraz wszystkich modułów dodatkowych.
Różne ustawienia dla jednostek można zapisywać i importować ponownie. W ten sposób tworzy się różne profile używane na przykład w konstrukcjach stalowych i żelbetowych.
SHAPE-THIN określa przekroje efektywne zgodnie z EN 1993-1-3 i EN 1993-1-5 dla profili formowanych na zimno. Opcjonalnie można sprawdzić warunki geometryczne pod kątem możliwości zastosowania normy określonej w EN 1993-1-3, rozdział 5.2.
Efekty miejscowego wyboczenia płyty są uwzględniane zgodnie z metodą zmniejszonej szerokości, a ewentualne wyboczenie usztywnień (niestateczność) jest uwzględniane w przypadku przekrojów usztywnionych zgodnie z EN 1993-1-3, rozdział 5.5.
W celu zoptymalizowania przekroju efektywnego, opcjonalnie można przeprowadzić obliczenia iteracyjne.
Przekroje efektywne można wyświetlić w postaci graficznej.
Więcej informacji na temat wymiarowania profili zimnogiętych w modułach SHAPE-THIN i RF-/STEEL Cold-Formed Sections można znaleźć w artykule technicznym "Wymiarowanie przekrojów ceowych cienkościennych zgodnie z EN 1993-1-3".
Dostępne dla przekrojów L, Z, C, CL, ceowników, kształtowników kapeluszowych dostępnych w bazie danych przekrojów, a także dla ogólnych formowanych na zimno przekrojów (nieperforowanych) SHAPE-THIN-9 profile
Określenie przekroju efektywnego z uwzględnieniem wyboczenia lokalnego i wyboczenia dystorsyjnego
Obliczenia przekroju, stanu granicznego użytkowalności i stateczności według EN 1993-1-3
Obliczanie lokalnych sił poprzecznych dla środników bez usztywnienia
Dostępne dla wszystkich załączników krajowych zawartych w RF-/STEEL EC3
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Warping Torsion (wymagana licencja) dla analizy stateczności według analizy drugiego rzędu jako analiza naprężeń z uwzględnieniem 7th stopnia swobody (skręcanie)
Połączenie typu belka-słup: możliwość wykonania zarówno w postaci połączenia belki z półką słupa, jak również w postaci połączenia słupa z półką belki
Połączenie typu belka-belka: wymiarowanie połączeń belek możliwe zarówno jako połączenia przenoszące moment z blachą czołową, jak i sztywne połączenia nakładkowe
Możliwość automatycznego eksportu danych modelu i obciążeń z programu RFEM lub RSTAB
Rozmiary śrub od M12 do M36 z klasami wytrzymałości 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8 i 10.9 (o ile dana klasa wytrzymałości jest dostępna w wybranym załączniku krajowym)
Niemal dowolne rozstawy śrub i odległości od krawędzi (program sprawdza dopuszczalne rozstawy)
Wzmocnienie belek za pomocą skosów lub usztywnień na górnej i dolnej powierzchni
Połączenie z blachą czołową wystającą lub niewystającą
Możliwa jest kombinacja na samo zginanie, samą siłę osiową (styk rozciągany) lub na kombinację siły osiowej i zginania
Obliczanie sztywności połączeń i sprawdzanie, czy istnieje połączenie przegubowe, półsztywne czy sztywne
Połączenie z blachą czołową w konfiguracji belka-słup
Połączone belki lub słupy mogą być wzmocnione jednostronnie za pomocą skosów lub też jedno- lub dwustronnie przy użyciu żeber usztywniających
Szeroki wybór dostępnych usztywnień połączenia (np. pełne lub niekompletne żebra środnika)
Możliwość zastosowania do dziesięciu śrub w poziomie i czterech śrub w pionie
Element przyłączany może być profilem dwuteowym o stałym lub zmiennym przekroju
Wyk. przekroju:
Nośność połączonej belki (np. nośność blachy środnika przy ścinaniu i rozciąganiu)
Nośność blachy czołowej belki (np. króciec teowy poddany rozciąganiu)
Nośność spoin blachy czołowej
Nośność słupa w obszarze połączenia (np. pas słupa poddany zginaniu - króciec teowy)
Wszystkie obliczenia są przeprowadzane w oparciu o normę EN 1993-1-8 lub EN 1993-1-1.
Przegubowe połączenie z blachą czołową
Dwa lub cztery pionowe rzędy śrub i maks. 10 poziomych rzędów śrub
Łączone belki mogą być wzmocnione za pomocą skosów po jednej stronie lub za pomocą żeber usztywniających po jednej lub obu stronach
Elementy przyłączane mogą być profilami dwuteowymi o stałym lub zmiennym przekroju
Wyk. przekroju:
Nośność łączonych belek (np. nośność blach środnika przy ścinaniu i rozciąganiu)
Nośność blach czołowych belek (np. króciec teowy poddany rozciąganiu)
Nośność spoin blach czołowych
Nośność śrub w blasze czołowej (kombinacja rozciągania i ścinania)
Sztywne połączenie nakładkowe
W połączeniu z blachą pasów możliwość zastosowania nawet do 10 rzędów śrub
W przypadku połączenia ze środnikiem i blachą można zastosować do dziesięciu rzędów śrub w kierunku pionowym i poziomym
Materiał nakładek może być inny niż materiał belek
Wyk. przekroju:
Nośność łączonych belek (np. przekrój netto w obszarze rozciągania)
Nośność blach nakładkowych (np. przekrój netto poddany rozciąganiu)
Nośność pojedynczych śrub i grup śrub (np. nośność na ścinanie pojedynczej śruby)
W SHAPE-THIN 8, przekrój efektywny paneli usztywniających można obliczyć zgodnie z EN 1993-1-5, Cl. 4.5.
Naprężenie krytyczne przy wyboczeniu jest obliczane zgodnie z normą EN 1993-1-5, Załącznik A.1 w przypadku paneli wyboczeniowych posiadających co najmniej 3 podłużne elementy usztywniające lub zgodnie z normą EN 1993-1-5, Załącznik A.2 w przypadku paneli wyboczeniowych zawierających jeden lub dwa elementy usztywniające. usztywnienia w strefie ściskanej. Wykonywane są również obliczenia ze względu na wyboczenie skrętne.
Import materiałów, przekrojów i sił wewnętrznych z RFEM/RSTAB
Wymiarowanie stali dla przekrojów cienkościennych zgodnie z EN 1993‑1‑1: 2005 i EN 1993‑1‑5: 2006
Automatyczna klasyfikacja przekrojów według EN 1993-1-1:2005 + AC:2009, rozdział 5.5.2 oraz EN 1993-1-5:2006, rozdział 4.4 (przekrój klasy 4) z możliwością określenia szerokości efektywnej zgodnie z załącznikiem E dla naprężeń poniżej fy
Integracja parametrów dla następujących załączników krajowych:
DIN EN 1993-1-1/NA: 2015-08 (Niemcy)
ÖNORM B 1993-1-1: 2007-02 (Austria)
NBN EN 1993-1-1/ANB: 2010-12 (Belgia)
BDS EN 1993-1-1/NA: 2008 (Bułgaria)
DS/EN 1993-1-1 DK NA: 2015 (Dania)
SFS EN 1993-1-1/NA: 2005 (Finlandia)
NF EN 1993-1-1/NA: 2007-05 (Francja)
ELOT EN 1993-1-1 (Grecja)
UNI EN 1993-1-1/NA: 2008 (Włochy)
LST EN 1993-1-1/NA: 2009-04 (Litwa)
UNI EN 1993-1-1/NA:2011-02 (Włochy)
MS EN 1993-1-1/NA: 2010 (Malezja)
NEN EN 1993-1-1/NA: 2011-12 (Holandia)
NS EN 1993-1-1/NA: 2008-02 (Norwegia)
PN EN 1993-1-1/NA: 2006-06 (Polska)
NP EN 1993-1-1/NA:2010-03 (Portugalia)
SR EN 1993-1-1/NB:2008-04 (Rumunia)
SS EN 1993-1-1/NA:2011-04 (Szwecja)
SS EN 1993-1-1/NA:2010 (Singapur)
STN EN 1993-1-1/NA:2007-12 (Słowacja)
SIST EN 1993-1-1/A101:2006-03 (Słowenia)
UNE EN 1993-1-1/NA:2013-02 (Hiszpania)
CSN EN 1993-1-1/NA: 2007-05 (Republika Czeska)
BS EN 1993-1-1/NA:2008-12 (Wielka Brytania)
CYS EN 1993-1-1/NA: 2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Automatyczne określanie wszystkich wymaganych współczynników dla obliczeniowej wartości nośności na wyboczenie giętne N b , Rd
Automatyczne określanie idealnego sprężystego momentu krytycznego Mcrdla każdego pręta lub zbioru prętów we wszystkich miejscach x według metody wartości własnej lub poprzez porównanie wykresów momentów. Użytkownik musi jedynie określić boczne podpory pośrednie.
Wymiarowanie prętów o zmiennej wysokości przekroju, przekrojów niesymetrycznych lub zbiorów prętów według ogólnej metody opisanej w EN 1993-1-1, 6.3.4
Podczas stosowania metody ogólnej według 6.3.4, opcjonalnie można zastosować "europejską krzywą zwichrzenia" według Naumesa, Strohmanna, Ungermanna, Sedlacka (Stahlbau 77 (2008), strona 748-761)
Możliwość uwzględniania ograniczeń obrotu (np. blacha trapezowa lub płatwie)
Opcjonalne uwzględnianie panela usztywniającego (np. blacha trapezowa lub płatwie)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Warping Torsion (wymagana licencja) do analizy stateczności według analizy drugiego rzędu jako analiza naprężeń wraz z uwzględnieniem siódmego stopnia swobody (skręcanie)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Plastyczność (wymagana licencja) do plastycznej analizy przekrojów zgodnie z metodą Partial Internal Forces Method (PiFM) i metodą sympleksową dla przekrojów ogólnych (w połączeniu z rozszerzeniem modułu RF-/STEEL-Warping Torsion możliwe jest przeprowadzenie obliczeń plastycznych zgodnie z analizą drugiego rzędu)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Cold-Formed Section (wymagana licencja) do obliczeń stanu granicznego nośności i użytkowalności dla prętów stalowych formowanych na zimno, zgodnie z normami EN 1993-1-3 i EN 1993-1-5
Obliczenia w SGN: możliwość wybrania pomiędzy podstawowymi i wyjątkowymi sytuacjami obliczeniowymi dla każdego przypadku, grupy lub kombinacji obciążeń
Obliczenia w SGU: możliwość wybrania charakterystycznych, częstych lub quasi-stałych sytuacji obliczeniowych dla każdego przypadku, grupy lub kombinacji obciążeń
Możliwa jest analiza rozciągania zdefiniowanego pola przekroju netto dla początków i końców prętów
Obliczanie spoin spawanych przekrojów
Opcjonalne uwzględnienie deplanacji sprężystej dla podpór węzłowych w zbiorach prętów
Graficzne przedstawianie stopni wykorzystania przekroju na wykresie i na modelu w programie RFEM/RSTAB
Określanie głównych sił wewnętrznych
Możliwość filtrowania wyników graficznych w programie RFEM/RSTAB
Graficzne wyświetlanie stopni wykorzystania przekroju i klas przekrojów w renderowanym widoku
Kolorowe skale w tabelach wyników
Automatyczna optymalizacja przekrojów
Transfer zoptymalizowanych przekrojów do programu RFEM/RSTAB
Wykaz materiałów według prętów i zbiorów prętów
Bezpośredni eksport danych do aplikacji MS Excel
Przejrzysty protokół wydruku pozwalający sprawdzić wyniki obliczeń
SHAPE-THIN określa wszystkie odpowiednie charakterystyki przekroju, wraz z plastycznymi siłami granicznymi i momentami. Nakładające się powierzchnie są uwzględniane w sposób realistyczny. Dla przekrojów utworzonych z różnych materiałów, SHAPE-THIN określa idealne charakterystyki przekroju w odniesieniu do materiału referencyjnego.
Oprócz analizy naprężeń w stanie sprężystym, można prowadzić również obliczenia w stanie plastycznym, zawierające interakcję sił wewnętrznych dla różnorodnych kształtów przekroju. Obliczenia interakcji plastycznej prowadzane są według metody Simplex. Podczas analizy naprężeń można wybrać różne teorie (Tresca lub von Mises).
SHAPE-THIN przeprowadza klasyfikację przekroju zgodnie z EN 1993-1-1 i EN 1999-1-1. W przypadku przekrojów stalowych o przekroju 4, program określa szerokości efektywne dla płyt usztywnionych lub nieusztywnionych, zgodnie z EN 1993-1-1 i EN 1993-1-5. W przypadku przekrojów aluminiowych o przekroju klasy 4, program oblicza grubości efektywne zgodnie z EN 1999-1-1.
Opcjonalnie SHAPE-THIN sprawdza wartości graniczne c/t zgodnie z metodami obliczeniowymi el-el, el-pl lub pl-pl zgodnie z DIN 18800. Przekrój jest klasyfikowany według danej kombinacji sił wewnętrznych.
Projektowanie belek podsuwnicowych i spoin z uwzględnieniem zmęczenia
Odkształcenie,
Analiza wyboczenia płyty w przypadku wprowadzenia obciążenia od koła
Analiza stateczności dla zwichrzenia według analizy drugiego rzędu dla wyboczenia skrętnego (element MES 1D)
Do obliczeń według Eurokodu 3 dostępne są następujące Załączniki krajowe:
DIN EN 1993-6/NA: 2010-12 (Niemcy)
NBN EN 1993-6/ANB: 2011-03 (Belgia)
SFS EN 1993-6/NA: 2010-03 (Finlandia)
NF EN 1993-6/NA: 2011-12 (Francja)
UNI EN 1993-6/NA: 2011-02 (Włochy)
LST EN 1993-6/NA: 2010-12 (Litwa)
NEN EN 1993-6/NB: 2012-05 (Holandia)
NS EN 1993-6/NA: 2010-01 (Norwegia)
SS EN 1993-6/NA: 2011-04 (Szwecja)
CSN EN 1993-6/NA: 2010-03 (Republika Czeska)
BS EN 1993-6/NA: 2009-11 (Wielka Brytania)
CYS EN 1993-6/NA: 2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Wszystkie wyniki są uporządkowane tematycznie w oknach wyników. Wartości obliczeniowe są przedstawione w odpowiedniej grafice przekroju. Szczegóły obliczeniowe uwzględniają wszystkie wartości pośrednie.
Ogólna analiza naprężeń
CRANEWAY przeprowadza ogólną analizę naprężeń belki podsuwnicowej poprzez obliczenie istniejących naprężeń i porównanie ich z granicznymi naprężeniami normalnymi, granicznymi naprężeniami ścinającymi i granicznymi naprężeniami równoważnymi. Ogólnej analizie naprężeń poddawane są również spoiny w odniesieniu do naprężeń stycznych równoległych i pionowych oraz ich superpozycji.
Obliczanie zmęczenia
Obliczenia zmęczeniowe są przeprowadzane dla maksymalnie trzech jednocześnie pracujących suwnic, w oparciu o koncepcję naprężeń nominalnych zgodnie z EN 1993-1-9. W przypadku obliczeń ze względu na zmęczenie zgodnie z DIN 4132, krzywa naprężeń dla przejazdów dźwigu jest rejestrowana dla każdego punktu naprężeniowego i oceniana zgodnie z metodą Rainflow.
obliczenia wyboczenia
Analiza wyboczenia uwzględnia lokalne obciążenia od kół zgodnie z normami EN 1993-6 lub DIN 18800-3.
Odkształcenie,
Analiza deformacji jest przeprowadzana osobno dla kierunku pionowego i poziomego. Dostępne przemieszczenia są porównywane z wartościami dopuszczalnymi. W parametrach obliczeniowych można indywidualnie określić dopuszczalne stopnie deformacji.
Analiza zwichrzenia
Analiza zwichrzenia jest przeprowadzana zgodnie z teorią drugiego rzędu dla zwichrzenia z uwzględnieniem imperfekcji. Ogólna analiza naprężeń musi być spełniona ze współczynnikiem obciążenia krytycznego większym niż 1,00. W rezultacie CRANEWAY wyświetla odpowiedni współczynnik obciążenia krytycznego dla wszystkich kombinacji obciążeń w analizie naprężeń.
siły podporowe
Program określa wszystkie siły podporowe na podstawie obciążeń charakterystycznych, w tym współczynników dynamicznych.
Geometria, materiał, przekrój, oddziaływanie i imperfekcje są wprowadzane w przejrzystych oknach:
Geometria
Szybkie i wygodne wprowadzanie danych
Definiowanie warunków podparcia w oparciu o różne typy podpór (przegubowe, ruchome przegubowe, sztywne, zdefiniowane przez użytkownika oraz boczne na górnej lub dolnej półce)
Opcjonalna specyfikacja ograniczenia deplanacji
Zmienne rozmieszczenie sztywnych i odkształcalnych usztywnień podpory
Możliwość wstawienia przegubów
CRANEWAY Przekroje
Walcowane przekroje dwuteowe (I, IPE, IPEa, IPEo, IPEv, HE-B, HE-A, HE-AA, HL, HE-M, HE, HD, HP, IPB-S, IPB-SB, W, UB, UC i inne przekroje zgodne z AISC, ARBED, British Steel, Gost, TU, JIS, YB, GB i inne) z możliwością łączenia z usztywnieniem przekroju na górnej półce (kątowniki lub ceowniki) oraz na szynie (SA, SF) lub złącze o wymiarach zdefiniowanych przez użytkownika
Niesymetryczne dwuteowniki (typ IU) z możliwością łączenia również z elementami usztywniającymi na górnej półce oraz szyną lub nakładką
Oddziaływania
Możliwe jest uwzględnienie oddziaływania do trzech jednocześnie obsługiwanych suwnic. Z biblioteki można po prostu wybrać standardową suwnicę. Dane można też wprowadzić ręcznie:
Liczba suwnic i osi suwnicy (maksymalnie 20 osi na suwnicę), odległości między środkami, położenie zderzaków suwnicy
Klasyfikacja w klasach uszkodzeń za pomocą edytowalnych współczynników dynamicznych zgodnie z EN 1993-6 oraz w klasach podnoszenia i kategoriach ekspozycji zgodnie z DIN 4132
Pionowe i poziome obciążenia kołem od ciężaru własnego, obciążenia wciągnikiem, masą od napędu oraz obciążenia od ukosowania
Obciążenie osiowe w kierunku jazdy oraz siły zderzaka z mimośrodami zdefiniowanymi przez użytkownika
Stałe i zmienne obciążenia drugorzędne z mimośrodami zdefiniowanymi przez użytkownika
Imperfekcja
Obciążenie imperfekcją jest stosowane zgodnie z pierwszą postacią drgań własnych - identycznie dla wszystkich kombinacji obciążeń lub indywidualnie dla każdej kombinacji obciążeń, ponieważ kształty drgań mogą się różnić w zależności od obciążenia.
Dostępne są wygodne narzędzia do skalowania postaci własnych (wyznaczanie przyrostu przechyłu i wygięcia wstępnego).